Graag zien alleen leek niet genoeg.

Wat had ik graag een handleiding gehad toen ik kinderen kreeg.

Meer dan eens zat ik met de handen in het haar.

Meer dan eens voelde ik me zo ontzettend alleen en machteloos.

Die kleine hummeltjes waren zo afhankelijk van mij en dat voelde soms best zwaar om dragen.

Ik stond in die periode van mijn leven allesbehalve in mijn kracht, had geen hoge dunk van mezelf, noch van mijn capaciteiten.

Graag zien alleen leek niet genoeg.

Ik keek naar de wereld rondom om te zien hoe de dingen moesten want ik was me niet bewust van mijn eigen weten en de antwoorden die binnenin elk van ons vervat liggen. Ik was me niet bewust van mijn ware natuur.

Bewustzijn is alles.

Het bepaalt in welke mate je leeft vanuit automatismen en aangeleerde systemen.

Het bepaalt de mate waarin je aanwezig bent bij alles wat je doet, zegt, ervaart.

Het bepaalt de mate waarin je zowel het zelf als het niet-zelf kan gadeslaan.

Het bepaalt de mate waarin je isolement of verbinding ervaart.

Bewustzijn is als een handleiding. Alleen niet het soort handleiding waar de meesten naar verlangen: een quick fix – lijst die ons precies stap voor stap toont hoe dat moet, het leven.

Maar al te vaak zitten we verstrengeld in relaties die niet helemaal ‘juist’ voelen. Relaties waarin we een deel van onszelf opgeven ter wille van de relatie. We willen het zo ontzettend graag goed doen.

De interne of externe stem die je hoort die jou vertelt hoe het moet, niet moet, hoe het hoort, niet hoort is niet de jouwe en belemmert de toegang tot het intuïtief weten en diep vertrouwen.

Het leven ‘an sich’ is niet complex wanneer we het gevecht laten varen en ons afstemmen op onze ware natuur waarbij we ons hele ‘zijn’ omarmen en meenemen in alles wat we doen.

Alle tools die er zijn, zijn slechts hulpmiddelen om terug af te stemmen op je eigen unieke wezen dat diep vervat is het bestaan zelf.