Nature calls

De natuur leeft. Ze werpt haar vruchten af, sterft en wordt opnieuw geboren tot de meest overvloedige uitdrukking van het leven.

Deze cyclus herhaalt zich keer op keer. Er is flow. Het stroomt.

De natuur is wakker, receptief en zonder oordeel.

Ze nodigt ons uit om zelf ook wakker te worden en mee te gaan in deze stroom van het leven.

Ze nodigt ons uit om alle weerstanden te laten varen en te vertrouwen in de natuurlijke intelligentie van het leven zelf en dus ook in onze eigen natuur.

Ze nodigt ons uit om dit niet langer te ontkennen of te verwerpen. Om niet langer enkel vanuit wilskracht dingen voor mekaar te krijgen, onze mind daarbij overuren te laten draaien en ons lichaam tot het uiterste te drijven. Om niet langer alles alleen te willen doen.

Er is iets groters dan onze 'ik'. We zijn deel van iets veel groters en we worden uitgenodigd om ons over te geven aan het grotere plaatje van het leven, aan de levensstroom, die cyclus van transformatie.

Voel. Sta open.

Wees opmerkzaam.

Ook wij zijn geboren om te sterven. Elke ademteug maakt ons hiervan bewust.

Na de inademing volgt ook een uitademing en omgekeerd. Het lijkt evident.

Maar hierbij is juist grote nederigheid op zijn plaats.

Het is tijd om je plekje in te nemen, om er van jezelf volledig te mogen zijn.

Echt zijn, ware authenticiteit.

Opoffering, schuld, schaamte, oordeel. We mogen het los laten.

Het is tijd om te ontspannen in wie je bent.

Enkel vanuit ware authenticiteit kan je ook een bijdrage zijn aan anderen en de wereld.

Het is tijd om het leven te vieren.

Het is tijd om ook de dood terug als een essentieel onderdeel te zien van die cyclus en deze ook te vieren. Zonder de dood, zou het leven onmogelijk zijn.

Ook in de dood kan veel liefde aanwezig zijn, ook al doet het vaak pijn.

Wat houd je nog vast?

Wat mag jij nog loslaten?

Welke valse waarheden over jezelf zitten er nog in de weg?

Diepe overgave zorgt ervoor dat je terug begint te voelen dat je wordt bezield door het leven zelf.